zaterdag 30 mei 2015

Dag 3, zaterdag 30 Mei



We begonnen de dag slimmer! Wij namen gewoon het tafeltje buiten in! Konden we lekker rustig daar eten. 1 van ons haalden voor alle 5 het eten (wentelteefjes vanochtend! en boterhammen met pindakaas), en prompt at iedereen weer gewoon gezellig zijn bordje leeg. Beter plan dus!

even kijken waar we straks kunnen skiën!

Vandaag maar weer de omgeving ontdekken. Op naar die skipiste die hier zo dichtbij zou zijn; Campgaw Mountain . Nu natuurlijk erg groen, maar de jongens vonden het toch wel een erg tof idee dat ze hier straks gewoon konden gaan skiën op zo'n 15-20min rijden!

Vlakbij was Ramapo Valley Reservation park. Daar liggen allemaal wandeltracks waar je zelf een route van kunt vormen zolang als je wil. Daar liepen wij, Hollanders op onze Teva's... Eerste bord wat we tegenkomen; Watch out for Snakes!! Uhm.. zou dat echt? En jahoor, nog geen 200 meter het park in spreken 2 meisjes en hun vader ons aan, dat we wel op moeten letten met die open schoenen... Zij hebben net 2 ratelslangen gezien! Goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten dus. Ahum. Ja... Nederlandse naïviteit zeg maar ;)
Goed insmeren in deze hitte. Handig zo'n grote auto en Roaz blijft er inmiddels ook keurig voor zitten!

ja, dit was echt het juiste pad :D





Heerlijk gelopen, super mooi hier! Volgende keer alleen met dichte schoenen dus. Wel een mooi plekje gevonden om even te picknicken. Lang leve de koeltas van Ikea.
Hierna weer de auto in. Jongetjes vielen al snel weer in slaap en dus deden wij nog maar een rondje twijfelen langs de huizen... Wat vinden we nu uit de overgebleven opties belangrijk? Dat hele mooi huis ver afgelegen? Wel 300 dollar boven budget ook...Of toch die in dat wat vollere, kleinere huizen buurtje. Nog maar even langs Vassar. "Mam! Mogen we hier even spelen?!" Jongens eruit. Speeltuin goedgekeurd en wij konden mooi even gluren over de heg, achter het poortje. Tja. Dit huis ligt wel helemaal onderaan, maar ziet er verder wel super uit... En de speeltuin naast de deur is toch ook wel erg handig.

zoooo fijn, die extra slaapjes! :)

Nog even langs de supermarkt, kruiden enzo kopen. De jongens aten allemaal eindelijk weer goed (pasta uit de nieuwe IKEA pannen ;) ). Verrassend eigenlijk na toch weer zo'n gekke dag met veel indrukken.


vrijdag 29 mei 2015

Dag 2 .... IKEA! ;) 29 Mei


Vandaag was het half 6, dat gaat de goede kant op dus! Weer naar die ontbijtzaal. Weer al die aandacht. EN, het zat er super vol. Het enige plaatsje was aan een soort van bar. Kian en Jori zaten dus heel hoog en konden eigenlijk niet goed bij hun eigen eten. Roaz had het na 3 happen al wel weer gehad en vond al die goed bedoelde aandacht ECHT. NIET. Leuk :p Goh, wat kan dat lieve koppie, lelijk kijken. De oudste 2 hadden duidelijk het hart van het personeel veroverd. Kregen leuke bekers met een rietje waar ze vanaf nu hun ochtend melk uitdrinken (echt hele handige!), nog allerlei samples babylotion en weet ik wat (dingen die wij helemaal niet gebruiken, maar toch lief ;) ) en er werd ons gezegd dat we altijd gewoon hun drinkbekers mochten vullen met de appelsap uit het apparaat wat in de ontbijtzaal staat. Ook handig ;)

Op weg! Met een lijstje adressen van de beschikbare huizen. De eerste lag in Woodcliff Lake,  een prachtig landschap, echt vakantie-achtig. Maar ook heuvelachtig (lees bijna berg > geen bakfiets), een zijstraat van een hele drukke straat, geen voetpaden en een park redelijk dichtbij waar je eigenlijk gewoon lopend niet eens zou kunnen komen. Mooi huis, hert in de tuin, maar ja... wel afgelegen. Alles op minstens 2 mile afstand.

Daarna door naar Westwood. Daar waren we in April al geweest. Dat huis werd toen flink gerenoveerd, niet helemaal in onze style, maar het verraste ons toen toch. Nu bleken ze nog steeds bezig met verbouwen... zou het dan wel klaar zijn om 1 juni in te kunnen? Of toch minstens de week erna?
Door naar Paramus. Eerst Oregon Ave, Bij Paramus denken wij aan; tegen Ridgewood aan. Maar wat blijkt dat nog een groot stadje!! Het is helemaal niet echt in de buurt. Dit huis ziet er oké uit. Maar ook hier ligt er eigenlijk niks op loop/fiets afstand en ben je gebonden aan je auto. Altijd.

Paramus, Vassar Drive. Mooi huis!! (van wat wij nu van buiten kunnen zien) Met een speeltuin langs de deur. Prima tuin (binnen dus nog niks gezien, staan ook geen foto's van online). Het ligt aan een 'Cul du Sac' , doodlopende straat. Lekker rustig voor de deur dus. Al is het wel een zijstraat van een hele drukke weg. En dit huis ligt echt helemaal onderin Paramus. Soort van het verste weg van Machiels werk. En, 1 van de garages wordt gebruikt door de eigenaar.... gaat dit vervelend voor ons zijn?

Op naar de Ikea, pannen halen! En wat speelgoed voor in bad voor de jongens. En een droogrekje. Want ondanks dat er in alle 3 de gebouwen van ons hotel een wasmachineruimte met 2 machines is... droogrekken zijn er niet. Wel ook 4 drogers. En knutselspulletjes gehaald. Om de jongens straks met de komende regendagen toch een beetje te kunnen vermaken binnen op 12 m2 :p
Meteen maar even geluncht daar. En door naar het laatste huis op ons lijstje in Fair Lawn. Huis zag er niet heel speciaal uit, maar lag wel vlakbij een school die erg hoog scoorde en een hele leuke speeltuin, verderop in de straat. Speciaal te gebruiken ook door gehandicapten. Allerlei muziek-ontdek-dingen, sportvelden voor openbaar gebruik, allemaal op 5min afstand lopen. Daar hebben we lekker even gezeten (in 32graden!!) en dat voelde eigenlijk best prima!








Toen hoorde we 's avonds dat die buurt nou niet echt 'de buurt' is die goed bekend staat... Humm.. :S dat is dan toch weer jammer....
En zo blijven er niet veel opties over...


donderdag 28 mei 2015

De eerste dag, donderdag 28 mei


5 uur, werd ik wakker en met mij de jongetjes. Na even proberen te rekken, maar een bad gemaakt. Half 6, zaten de mannen al te spatteren. Toen om 7 uur naar beneden. Ontbijtbuffet met 3 jongetjes. Tjonge wat kregen ze veel aandacht met die blonde koppies; "Are they twins?" "Ahww... they're sooo cute!!" "Hi sweety!! How are you? What's your name? " Jori lachte vriendelijk terug, gaf zelfs antwoordt, Kian keek gewoon de andere kant op en Roaz... die keek heeeeel lelijk terug en begon bij de 3de vraag keihard te brullen. :P  Ze aten wat cornflakes maar dat was het ook wel.

rondjes lopen, rondjes lopen. Prachtig aangelegd, maar niks te doen dus :s


30 graden... en het zwembad is nog dicht!! Onderhoud...

Om half 10 kwam Candice van One World Relocation Machiel ophalen om de huurauto te gaan halen. Daarna kwamen ze terug om ons op te halen en gingen we met z'n allen naar AT&T voor prepaid simkaarten. Later komt pas ons abonnement omdat we een social securitynumber nodig hebben daarvoor.

Wat een toffe auto mogen we gebruiken! Een Crysler Town and Country. 1 met 7 zitplaatsen, deuren die je met je sleutel van afstand open kunt laten gaan, een dvd-speler erin, overal kleine handigheidjes en (heel fijn met 30 graden vandaag) goede airco! Te gek eigenlijk wel hoor. Maar voor een huurauto, best prima! ;) We reden met Candice vast langs wat huizen en ze liet ons kort het centrum van Glen Rock zien. Een ander stadje waar wat huizen te huur zijn vanaf 1 Juli, zodat wij konden bedenken of het de moeite waard zou zijn daarop te gaan wachten. Het lijkt er namelijk op dat we niet in Ridgewood, het stadje waar we graag zouden gaan wonen, uit gaan komen.

We hadden in Ridgewood nog 1 huis op het oog waarvan onze aanvraag ook al goed gekeurd was, maar het contract nog niet helemaal rond. De huurbaas van dat huis had namelijk nogal een vreemd contract opgesteld wat erg in zijn voordeel was. Hij had een aantal aanpassingen gedaan, maar lang niet alle rarigheden eruit gehaald en eigenlijk raden iedereen ons het wel af om dat te tekenen. Toen ook nog bleek dat hij al een aantal keer voor de rechter had gestaan omdat hij aangeklaagd was door zijn huurders voor het inhouden van borg en dergelijke was het ons duidelijk. Laat maar. Onze overige opties zijn helaas allemaal niet echt onze voorkeur, maar we zullen het daar toch mee moeten gaan doen. Heel veel langer in het hotel met de jongens, willen we ook liever niet.






Even wat picknickboodschappen gedaan en op naar een park. Daar gegeten en lekker gespeeld. Toen nog even wat winkels af op zoek naar een bal, we vonden ook wat leuke Amerikaanse autootjes, avondeten kopen en zo was het al bijna weer 5 uur.
nog even ballen en 'afkoelen' in de tuin...


We kochten een kant en klare ovenschotel met rijst en burrito-achtige dingen. Blijkt in het hotel dat het toch niet in een ovenbestendige schaal zat en dat er (ondanks de mega grote oven in de kamer) geen ovenschaal aanwezig was. Machiel even gaan vragen bij de receptie en daar konden ze hem alleen zo'n aluminium wegwerp ding meegeven. Nou ja, prima voor nu, maar wel raar op zich. met 5 man in een appartement zitten met maar 2 lepels, 4 vorken en 2 pannetjes.... humm.... Morgen maar wat gaan halen gelijk!
Tijdens het avondeten had Roaz het gehad. Al die nieuwe indrukken, pijn aan zijn billetjes, brullen dus. Na een (letterlijk) afkoelend bad viel hij gelukkig al  snel in slaap.
Wij belden nog even met Valentina over onze opties op huizen gebied. Weinig helaas :( Er zijn een aantal opties, ver weg van dat centrum wat we zo gezellig en leuk vinden. Allemaal minstens 10 min met de auto van pre-schools en bijna niks op loopafstand. Er is 1 huis wat 1 Juli beschikbaar zou zijn wat wel in het centrum ligt. Maar dat huis heeft weer een gedeelde tuin, wat met 3 kleine kindjes ook niet super ideaal is. Bovendien... dan moeten we dus een maand in dit hotel blijven zitten. Er is hier niks om de kids te vermaken, de ruimte is klein en alle spullen in de container moet dan opgeslagen worden wat behoorlijk duur is. Echt verre weg ideaal allemaal dus. Maandag gaan we langs 3 huizen die allemaal direct beschikbaar zouden moeten zijn. We gaan daar morgen zelf maar vast langsrijden ook... Nu eerst vroeg slapen.

woensdag 27 mei 2015

En dan gaan we echt! Vliegen!!! Met 3 kids :S

gaan we al....!?!

Daar gaan jullie zo heen! 

's ochtends nog even die koffers herschikken. Letterlijk wegen, overpakken, herwegen en dan erachter komen dat de vloer niet gelijk is en ikzelf ook ineens 6 kilo minder weeg... hummm, opnieuw dus :p Hier en daar wat 'zitten op de koffer-werk' om ze dicht te krijgen, maaarrrr uiteindelijk zit alles erin. Zullen ze gaan vallen over 100gram te veel?







Op Schiphol aangekomen blijkt het mega druk!! Parkeergarages afgesloten, dus wij komen helemaal boven op P2 te staan (onze uitzwaaiers stonden de helft zo dichtbij :P ) en begeven ons met 3 karretjes bagage en een hoop losse trollies met veel hulp richting de incheck-balies.
zij doen alvast een dutje onderweg, kun je maar gehad hebben ;)





Alle 2 onze gezinnen waren weer helemaal compleet aanwezig. Super! En onze lieve vriendjes de Goudswaardjes kwamen ook zwaaien :D  De koffers bleken hier 23.3 23, 4 23,1 23,2 en 20 kg te zijn en mochten gelukkig alle 5 gewoon door! Ook de kinderwagen en autostoel kregen een labeltje. Het bleef nog een beetje de vraag of we het autostoeltje gewoon mochten gaan gebruiken in het vliegtuig of dat het in het ruim gezet moest worden. Dat lag geheel aan het cabinepersoneel vertelde deze KLM dame ons. (dit hadden we ook overal al gelezen). Gewoon uitproberen dus maar!









Nog even koffie drinken in het restaurant, met een heerlijk zelfgemaakt (door Sas! ;) ), Vlaardings ijzerkoekje voor 'good old habbits' (das Engels voor goede oude gebruiken Sas :p ). Nog even wat plaatjes schieten samen, afscheidsknuffels geven, elkaar eens goed bekijken want over 2 jaar is dat lieve babymeisje al een echte peuter, onze dwarse dreumes al een kleutertje en onze peuterpubers al hele knullen! Man..... gek idee!!





Daaaag!!

Nu op naar de gate! Daar even vogelen.... hoe gaan we dit met z'n 5-en doen; 4 handbagagetrollies, 2 kinderrugzakjes, 1 handtasje, 1 laptoptas, 1 luiertas een kinderwagen, een autostoeltje, petten en hoeden, een Tula en een Ringsling..... NOU, makkelijk. 2 kinderen in de zakken, ik achter de kinderwagen met autostoel, laptop en luiertas onderin handtas om mijn nek, Jori trok een eigen trollie en Machiel stapelde er 2 op elkaar en trok er nog 1 los. Was dit de bedoeling? Zoveel handbagage? Nou, nee natuurlijk. Maaaar onze gewone koffers bleken zaterdag echt veeeel te klein. Dus om alles mee te kunnen nemen, moesten we wel. (hop, even langs de IKEA, we zijn een echte IKEA-family :p)


Het ging goed. We kwamen aan bij de Gate. Wel een soort van laat, want toen wij alles door die scan apparaten aan het halen waren, mochten de andere al boarden. En voordat al die tassen er door heen waren.... we de laptop en ipad aangezet hadden, laarzen, riemen alles weer aan en om zat (tussendoor de kids bij ons proberen te houden en alles weer zo te stapelen als daarvoor, zal er vast verschrikkelijk vermakelijk uitgezien hebben) zat iedereen al in het vliegtuig :D
Aangezien wij helemaal achterin zaten moesten we nu nog met de 3 jongens (waarvan er 2 hun eigen kar trokken) en al die bagage het hele, smalle, lange pad door. Omgeven door "aaaahhhs" en "ooooooh, look at them!" deden de mannetjes dat keurig. Lachten wat om zich heen en liepen netjes door.  Niemand die ons vroeg wat we met die autostoel kwamen doen. Niemand die kwam helpen of iets... Na korte blikken en nog korter overleg tussen mij en Machiel besloten wij de stoel er gewoon, HOP, in te zetten, vast te gespen en te doen alsof we niks van de twijfel af wisten. Toen alles stond kwam de stewardess langs, vroeg of de stoel goedgekeurd was voor vliegen, dat is hij, de twijfel lag hem in de breedte van de KLM stoelen, maar dat ging ik natuurlijk nu niet zeggen. Hij stond en zat stevig vast. "Oke, prima! Verder nog vragen?" Uhm ja... moest ik niet zo'n speciaal riempje krijgen voor stijgen en landen? Ja, dat kon ze regelen!






Al snel kwamen we er achter dat de rij achter ons werd gebruikt door 3 mannen die 8 paarden begeleiden die vlak achter ons in het cargoruim stonden. Gek idee dat er gewoon paarden op dit vliegtuig mee gingen ook! Schijnt heel vaak te gebeuren legde de vriendelijke stewardess ons later uit. Met opstijgen kwam een eerste kleine crisis bij Roaz. Hij moest op schoot. Vastgesnoerd. Zag zijn broers niet!!!  >>> Krijsen! Maar, dat was vrij snel opgelost door hem een rij naar voren te verplaatsen. Dan maar bij Machiel op schoot, naast de broers. Weer goed. Zat ik dan, alleen ;) de vrouw naast mij was namelijk direct een andere stoel toegewezen :) fijn voor ons, en voor haar (ze vond het paardenidee maar eng) .
Opstijgen ging super! Geen huilende broers, geen pijn aan de oortjes, wel snoepen snoepen snoepen van het snoepzakje van suikertante Fleur.


Na een klein uurtje kregen de jongens bezoek van een andere stewardess (soort van hoofd? zij hielp in ieder geval in de eerste klas eigenlijk). Ze bracht de speciale kindermaaltijden (minihamburgertje, frietjes, optimel, stukje meloen en koekjes) en kwam vragen hoe het ging, of het hun eerste keer vliegen was enzovoorts. Later kwam deze mevrouw terug om te vertellen dat de jongens het zo goed deden en dat het wel speciaal was, verhuizen naar Amerika, dat ze door de piloten uitgenodigd waren in de cockpit!! Hierna begon het filmpjes kijken....hier en daar een wc-bezoekje, rondje door het vliegtuig, nog een filmpje, wat wisselen van stoel. Roaz viel in slaap in zijn autostoel en Kian hield het tegen stribbelen tot 1,5uur voor landing vol. Verloor toen toch en viel zittend, voorover in slaap. Jori... die nam het er van. Filmpje na filmpje. Gewoon niet geslapen!


Roaz werd pas tijdens de landing wakker, een beetje mopperend want hij had gepoept :( Daar kon ik toen natuurlijk niks meer aan doen en aangezien het duidelijk ook niet een makkelijke verschoning ging worden leek dat harde vliegtuigplankje me direct na de landing ook niet de beste optie. Terwijl iedereen uit het vliegtuig ging aan de voorkant waren wij nog druk alles weer te verzamelen en mochten de jongens stiekem door het cargodeurtje kijken hoe de grote kisten met paarden uitgeladen werden. Daarna met alle koffertjes naar voren en naar boven. Door de eerste klas, op naar de cockpit!




Wat tof! Zoveeeel knopjes!! Jori mocht van de pilot best even op de stoel gaan zitten, maar dat durfde hij niet. Toen waren we echt de laatste die het vliegtuig verlieten. Liepen we weer in een stoet richting te douane weer we geluk hadden! Praktisch geen rij en precies op tijd voor de volgende lading mensen uit een ander vliegtuig aangelopen kwam. 4 mensen voor ons. Maar Roaz vond het genoeg en zetten het op een brullen. Dat heeft hij volgehouden totdat we 15 minuten later goedgekeurd en alles richting de bagageband konden. Daar kwam de volgende uitdaging; naast al die handbagage kwamen er nu nog 5 koffers bij ook.... Machiel kreeg het voor elkaar er 5 op 1 karretje te binden!! Roaz op mijn rug, Jori en Kian beide een eigen trollie, ik de kinderwagen en een andere trollie en Machiel de grote koffers en een kleintje.
Opgepikt door een klein busje met kinderstoeltjes erin werden we naar het hotel gebracht. Inmiddels flink donker reden we de Garden State Parkway op. Jori en Kian waren eerst nog flink onder de indruk van alle yellowcabs, de andere borden boven en naast de weg. Jori melden nog; "Dat was best leuk hè, even met het vliegtuig!" (even?!?!) en toen was het stil. Alle 3 down.




Bij het hotel werden we geholpen door een man van 'onderhoud' om alles naar onze kamer te brengen. 2310 kreeg Machiel te horen en stond ook op het hoesje van de keys. Of stond er nou 2318? 2310 ging niet open, dus dan 2318 maar proberen. Ja! Dat was m. Machiel ging nog even wat halen beneden en ik wilde gaan uitpakken.... uhm.... hier staat al een koffer... uhm, Jori! Doe snel je schoenen weer aan en neem dat koffertje maar mee, kom Roaz, kom Kian, hier slaapt iemand anders!!....  Weer op de gang. Nieuwe sleutels gehaald beneden door de man van onderhoud en toen konden we eindelijk gaan settelen. Koffers een plekje geven, bedden kiezen en hop, naar bed! Dat ging verrassend makkelijk.

Einde van een lange dag!